Spokojna, kameralna impreza. Chociaż nie – nie tak. Kameralna – owszem, ale żeby spokojna… Wiosenny Puchar Łosia był wprawdzie (z założenia) niezbyt obłożony zawodnikami, jednak nie można powiedzieć, że ci, którzy przybyli, się nudzili. Oj, było co robić, było…Było co robić, chociaż organizatorzy sprytnie podeszli do problemu rozmakającego z każdą kolejną chwilą gruntu. Po prostu – przewidując takie kłopoty już na poziomie planowania wyłączyli z trasy przejazd przez mokre tereny. Jazda była głównie w lasach – klasyczne, leśne jeżdżenie. No i np. Wyczynowi w zupełności to wystarczyło.
Dzięki temu przejechali wszystko, wrócili o "normalnej porze", bez większych strat i jeszcze do tego – zadowoleni. To dowodzi faktu, że wcale nie trzeba robić niewiedomo ilu kilometrów tras, żeby było dobrze. Wystarczy pociągnąć parę dobrych "kilosów" w porządnym terenie, mądrze rozplanować przejazd i wystarczy. Dłuższa trasa – według tej filozofii – oznacza albo bardzo dużo łatwego jeżdżenia, albo niemożliwość przejechania całości. Jedno i drugie – mija się z celem. Trudno się z tym kłócić.
Według tej filozofii powstał rajd solidny – jak to zawsze u Łosia. I oby tak dalej.
Będziemy mieli też pełną relację z imprezy – uczestniczka już pisze dla nas reportaż z rajdu. Jak napisze – z przyjemnością go zaprezentujemy.
{gallery}los{/gallery}
