Czy ktoś z Was pamięta lub choćby odrobinę kojarzy hollywoodzką serię filmów akcji – Predator (ang. drapieżnik)? Bestia, z którą walczył m.in. Arnie Schwarzenegger poruszała się wyłącznie pieszo. Gdyby (czysto hipotetycznie) szukała czterech kółek do pomocy w przemieszczaniu się, z pewnością wybrałaby Toyotę Hunter. Auto jest bowiem idealnym rozwiązaniem dla myśliwych.
System wciągania i transportu zwierzyny, oklejenie samochodu ciemnozieloną matową folią, dodatkowe oświetlenie, wyciągarka, uchwyt na sztucer – to tylko niektóre dodatkowe elementy, które otrzymał Hilux w wersji dedykowanej myśliwym. Ten nietuzinkowy wariant pickupa wpadł w nasze ręce.
Do środka
Otwieramy drzwi i wskakujemy do środka. Wrażenia z oględzin nadwozia odkładamy na później. W kabinie jest przestronnie. Predator z pewnością by się tu zmieścił. Miłośnicy (wyznawcy) filmowej serii oceniają, że te mordercze stworzenia osiągają maksymalny wzrost 230 cm. Łowca z pewnością szorowałby swoimi dredami po podsufitce, ale zmieściłby się. Poziom wyposażenia (bez wodotrysków) sprawia, że w środku nie odczuwamy nadmiernej liczby przełączników – jest tyle, ile potrzeba. Można swobodnie oddychać.
Na pokładzie znajdziemy m.in. system nawigacyjny, automatyczną pięciostopniową skrzynię biegów, system dodatkowego ogrzewania wnętrza, gniazdo USB, automatyczną klimatyzację czy wielofunkcyjną kierownicę.
Predator z pewnością wybrałby fotel kierowcy. Po pierwsze – lubi mieć kontrolę nad tym co się dzieje. Po drugie – z tyłu nie jest już tak wygodnie jak z przodu. Jak to w pickupie.
We wnętrzu królują elementy zrobione z twardego, acz solidnego tworzywa sztucznego. Nawet podczas żwawej jazdy po wyboistym podłożu nie słychać trzasków i niepokojących stuków. Wszystko jest spasowane bez zarzutu. Przestrzeni również nie brakuje. Długotrwała jazda – zarówno na przednich, jak i na tylnych fotelach – nie męczy, a taki atrybut w pickupie to rzadkość.
Nadwozie
Hilux prezentuje się naprawdę nieźle. Matowe pokrycie skojarzone z dodatkowym terenowym wyposażeniem może się podobać. Mniej podoba się folia, którą został oklejony pickup. Można to określić jako definicję fuszerki. Folia w wielu miejscach odkleja się i wygląda nieestetycznie. Przy klamce od strony kierowcy jest podarta. Tego mankamentu nie można nie zauważyć.
Oprócz folii dostrzegamy też i inne różnice dzielące Huntera od wariantu seryjnego. Z przodu znajdziemy wyciągarkę produkcji Superwinch. Z kolei z tyłu na „pace” zainstalowano niewielkie urządzenie od Dragon Wincha. W obydwu przypadkach wszystko działa jak trzeba. Wyciągarki są bardzo wydajne.
Na dachu umieszczono metalowy solidny bagażnik. Na nim znajdziemy trapy oraz podnośnik typu hi-lift. Trapy mogą być wykorzystane do wciągnięcia upolowanej zwierzyny na pakę. Pozostałą powierzchnię stelaża można wykorzystać do przewozu innych rzeczy. Tuż nad przednią szybą widnieje szyna oświetleniowa. Z innych dodatków nadwoziowych należy wskazać dwa potężne czarne stalowe progi, które może i wyglądają całkiem fajne, ale narzucają niewielkie ograniczenia podczas jazdy w terenie.
Hunterem spokojnie można obrać kierunek na podmokły teren. Za odpowiednie doprowadzenie powietrza do silnika dba „komin” – Safari Snorkel.
[su_note note_color=”#323e2b” text_color=”#ececec” radius=”5″]Przestrzeń ładunkowa została osłonięta zabudową, którą wyposażono w trzy uchylne drzwiczki. Te połączono z teleskopowymi siłownikami. Przy załadunku zwierzyny na pakę skutecznie pomoże zamontowana wyciągarka.][/su_note]
Na wszystkie dodatki, które otrzymał Hunter Toyota udziela oficjalnej gwarancji.
Silnik
Trzylitrowy silnik D4-D charakteryzuje się mocą 171 KM i maksymalnym momentem 360 Nm. Jest to standardowa jednostka Hiluksa. Podczas jazdy, nawet z dużym obciążeniem, brak mocy nie jest ani trochę odczuwalny. Pięciobiegowa, automatyczna, dobrze zestrojona skrzynia biegów w żaden sposób nie dławi potencjału turbodiesla. Wadą jest kultura pracy jednostki. Na zimno i pod dużym obciążeniem klekot w kabinie jest wyraźnie słyszalny. Plusem jest natomiast to, że silnik potrafi naprężyć muskuły już przy niskich prędkościach obrotowych. Jednostka lubi pracę w zakresie nieprzekraczającym 2 000 obr./min. Wtedy właśnie zachowuje umiar w spożyciu [su_tooltip style=”youtube” position=”north” size=”1″ content=”Średnie zapotrzebowanie na paliwo wynosi 10 l/100 km. Zwiększony wysiłek silnika skutkuje wynikiem 13 l/100 km.” class=”dymek”]paliwa*.[/su_tooltip]
Wysokoprężny motor, w porównaniu do rozwiązań używanych w przeszłości przez Toyotę, jest skomplikowany w swojej konstrukcji. Bazuje na podobnej, dopasowanej do współczesnych realiów strukturze, jednak dla niektórych jednostka może być delikatna i wrażliwa na jakość paliwa (jak na typowe auto użytkowe). Dla wymagającego i bezkompromisowego Predatora może być to nieakceptowalne. Dla współczesnego konsumenta może, a w zasadzie musi być.
Ruszamy
Jazda Hiluksem jest w zasadzie taka sama, jak w przypadku standardowego modelu. Jak na auto czysto użytkowe oferuje niezły poziom komfortu jazdy. Zawieszenie japończyka dobrze wybiera nierówności (no może nie biorąc pod uwagę tylnego zawiasu). Ładunek w „bagażniku” pozytywnie wpływa na stabilność jazdy. Bez obciążenia, na śliskiej nawierzchni, z oponami Nokian Rotiiva należy być czujnym – tył lubi uciekać. Opony nie za dobrze się spisują w warunkach przeprawowych. Chcą mieć komfort psychiczny i świadomość, że dojedziemy wszędzie, warto wyposażyć się w alternatywne, bardziej terenowe ogumienie.
Wysoki prześwit połączony z porządnie zaprojektowaną skrzynią rozdzielczą sprawiają, że Hilux bardzo dobrze czuje się w warunkach polowych. Łowca może nim dojechać niemal wszędzie. Kąt natarcia pozwala na łatwe pokonywanie stromych podjazdów. Automatyczna skrzynia biegów działa na tyle dobrze, że nawet przez myśl nie przeszła mi tęsknota za – teoretycznie bardziej użytkową – ręczną przekładnią.
Pokonywanie wyboistych nierówności idzie sprawnie, również dzięki wykrzyżowi. Wjazd w wymagający teren wiąże się z aktywacją reduktora. Włączenie tego przełożenia zachodzi poprzez dźwignię umieszczoną koło lewarka automatycznej skrzynki biegów. Mimo że pickup został nieźle wyposażony, nie znajdziemy tu asystenta zjazdu ze wzniesienia.
W kwestii rozwiązań zawieszeniowych nie znajdziemy nic nietypowego. Z przodu Hilux bazuje na niezależnym układzie z poprzecznymi wahaczami. Z tyłu to oczywiście sztywny most z solidnymi resorami piórowymi.
Werdykt
Toyota poważnie podchodzi do klienta. Wybór samochodów 4×4 jest naprawdę bogaty: RAV4, Land Cruiser 150 i 200 czy Hilux. Do tego dochodzą takie warianty jak Hunter. Każdy znajdzie coś dla siebie. Patrząc na ofertę 4×4 innych producentów wyraźnie widać różnicę. Pomijając RAV4, pozostałe czteropędne modele Toyoty naprawdę potrafią coś zdziałać w terenie. Hunter jest tego bardzo dobrym przykładem.
Gdyby nie sugerowane przez producenta ogumienie, Hunter byłby pełnowartościowym pojazdem terenowy. Opony MT byłyby zasadnie użyte w przypadku tego pickupa. Reszta atrybutów (rama, konstrukcja zawieszenia, reduktor) sprawiają, że wszelkie inne wymagania off-roadera zostają spełnione.
Z takim pojazdem Predator z pewnością stałby się lepszym łowcą. Tym razem Schwarzenegger mógłby przegrać starcie w dżungli.
