Militarny rdzeń
Przed wybuchem II wojny światowej niemieckie władze postanowiły uruchomić produkcję samochodów terenowych średniej klasy przeznaczonych dla wojska. Przełomem miało być ujednolicenie tego procesu. Standardowe podwozie miało być wytwarzane przez kilka firm, karosowanie natomiast miało odbywać się wedle zamówienia i potrzeb armii.
Początek produkcji
Można powiedzieć, że Niemcom w pełni udało się zrealizować ten plan. Produkcja seryjna podwozi* ruszyła w 1937 roku. Samochody należące do grupy średniej były początkowo wytwarzane w fabrykach Wanderera i Horcha. Te drugie szybko zdominowały pozostałych producentów i narzuciły swoją licencję innym fabrykom. W produkcję średniego terenowego samochodu w 1940 roku zaangażowały się zakłady Adama Opla oraz koncern Auto Vinion.
Do podwozi montowano rzędowe, sześciocylindrowe jednostki napędowe o pojemności 3,5 litra oraz 3,8-litrowe silniki V8.
Podstawowy model, który prezentuję na zdjęciach, posiadał symbol Kfz 15, co oznacza, że jest to wersja sztabowa z brezentowym dachem. Numer sygnalizował odpowiedni typ nadwozia np. Kfz17 charakteryzował się zamkniętą konstrukcją i był wozem radiowym.
Rama
W 1943 roku zaprzestano produkcji tego modelu podwozia. Konstrukcję Horcha oparto o solidną ramę, na której zamontowano silnik oraz skrzynię biegów połączoną ze skrzynią rozdzielczą z reduktorem. W kwestii zawieszenia zdecydowano się na wahacze na podwójnych sprężynach – bardzo komfortowe podczas jazdy terenowej i dające lepszą przyczepność kół w ciężkim terenie.
Otwarte nadwozie jest w stanie pomieścić sześć osób, a jego konstrukcja opiera się na elementach wykonanych z drewna pokrytego blachą. Takie rozwiązanie miało swoje plusy – dawało możliwość obniżenia kosztów produkcji oraz generowało spore oszczędności w stali.
Ciekawostka
Jednym z ciekawszych rozwiązań, jakie zastosowano w modelu HORCH 15 Kfz 15, był centralny układ smarowania. W przedziale kierowcy po lewej stronie znajdował się pedał smarownicy, którym można było posmarować elementy zawieszenia pojazdu – bardzo przydatne po jeździe w trudnych warunkach.
Nadwozie okrywała brezentowa opończa, do której można było dodatkowo dopiąć brezentowe boki stosowane w warunkach zimowych. Podczas jazdy letniej przednia rama okna mogła być położona na masce, co pozwalało na dokładniejszą obserwację terenu.
Ciekawostką są koła zapasowe – w początkowych wersjach montowane po obu stronach nadwozia. Zaletą takiego rozwiązania była możliwość pokonywania uskoków terenu – konstrukcja pozwalała na oślizgnięcie się środkowej części podwozia podczas pokonywania przeszkody.
Samochód prezentowany na zdjęciach był ozdobą podczas ubiegłorocznej edycji D-Day Hel i jest własnością kolekcjonera z Niemiec, naszego kolegi Carla Brauera.
HORCH 15 Kfz 15 – dane techniczne
Długość: 4 695 mm Szerokość: 1 840 mm Masa pojazdu: 2,7 t Prędkość maksymalna: 96 km/h Zasięg: 400 km Silnik: V8, gaźnikowy, chłodzony cieczą Pojemność silnika 3 520 m3 Moc 80 KM
autor: Rafał Bier, zdjęcia: Grzegorz Biolik, Grzegorz Surowiec
