Zwycięstwo w Dakarze to nie tylko sprawa umiejętności kierowcy. Najszybszy samochód też nie jest warunkiem wystarczającym. Podstawą jest zapewnienie niezawodności i utrzymanie tempa przez cały rajd. Dlatego oprócz zaawansowanej technologii istotne są procedury. W przypadku zwycięskiego Volkswagena Race Touareg 2 te dwie sprawy były równie ważne.
Wyzwanie
Dakarowe Touaregi musiał zmierzyć z wieloma przeciwnościami: zmiany wysokości rzędu 4700 m, wysokie temperatury, różne trudne podłoża, zapylenie. Złożyły się one na środowisko pracy rozciągające się przez 9,5 tysiąca kilometrów. Przez dwa tygodnie na tym dystansie auta musiały być nie tylko niezawodne ale i utrzymywać pełnię swych parametrów. W takich warunkach nawet najlepsza technika bez zapewnienia właściwego serwisu jest bezbronna już po pierwszym dniu.
Technika
W porównaniu do ubiegłorocznego modelu Touarega nie było istotnych zmian. Szkieletem konstrukcji jest przestrzenna rama ze stalowych rur, pełniąca rolę klatki bezpieczeństwa. Rolę nadwozia pełnią karbonowe panele ważące około 50 kg. Wzdłużny układ napędowy wykorzystuje sprawdzony turbodoładowyny 5-cylindrowy silnik TDI. Najistotniejszą było zmniejszenie pojemności skokowej do 2,5 l, co pozwoliło obniżyć limit wagowy. Zwiększono na przykład żywotność podzespołów skrzyni biegów, czy stabilność zasilania sieci pokładowej. Dalsza optymalizacja objęła intercooler czy chłodzenie hamulców. Postęp widać też na zewnątrz – nowe są opony BFGoodrich All Terrain, mające zapewnić lepszą przyczepność na luźnych nawierzchniach.
Skupiono się więc na udoskonaleniu sprawdzonej konstrukcji, pochodzącej przecież z 2005 roku, w myśl zasady że diabeł tkwi w szczegółach. Byłoby to niemożliwe bez wdrożenia precyzyjnych procedur.
W porównaniu do techniki rajdowej przeznaczonej do pokonywania wielotysięcznych dystansów, w trakcie sezonu Formuły 1 może zostać opracowanych do 3 podwozi mających przejeżdżać ponad 300 km.
Procedury
Ponieważ na każdego Touarega składa się ponad osobnych części – poza samym silnikiem – kluczowe stało się opracowanie dokumentacji ich oraz ich zmian. W tym celu każda testowana część została indywidualnie oznaczona kodem kreskowym, więc była znana jej historia w trakcie badań. Do etapu rajdowego przeszły tylko te elementy, zarówno pochodzące z VW,a jak i źródeł zewnętrznych, które przeszły mordercze testy i przeddakarowe zmagania. Również w trakcie samego rajdu zbierano dane, na bieżąco korzystając z tego systemu dokumentacji, jak i ze wcześniejszych doświadczeń.
Każdego dnia ze wszystkich pięciu dakarowych Touaregów zbierano 250 MB danych, natychmiast analizowanych przez zespół inżynierów
Przydały się one zwłaszcza świeżo dokooptowanym członkom zespołu mechaników. Dzięki rozpisanym na punkty instrukcjom i checklistom wszyscy mogli bez zgadywania przeprowadzać serwis sprzętu niezależnie od stażu.
Testowanie
Poza badaniami laboratoryjnymi, przed Dakarem Touaregi uczestniczyły w szeregu innych rajdów, przejeżdżając każdy 4,5 tysiąca km odcinków specjalnych – z sukcesami. Wreszcie w trakcie pustynnych testów marokańskich potwierdziły swą przydatność osiągając półtora dystansu południowoamerykańskiego. Jak się okazuje takie podejście sprawdziło się w 100% zapewniając Volkswagenowi zwycięstwo w ostatecznym teście.
Także załogi musiały się trzymać ścisłych procedur, które były wcześniej trenowane. Najczęściej spotykaną i nieuniknioną przerwą w jeździe była wymiana uszkodzonego koła. Rozpisana została na kierowcę i pilota. Po stwierdzeniu uszkodzenia kierowca szuka równego miejsca do zatrzymania. Pilot w tym czasie zakłada ochronne rękawice. Aby uniknąć zbędnej bieganiny dalszy podział zadań zależy od tego, po której stronie jest koło do wymiany. Pilot podaje kierowcy akumulatorowy klucz udarowy, rozpina pasy i wyskakuje z auta gdy się zatrzyma. Biegnie do tyłu, otwiera pokrywę i wyładowuje koło zapasowe. Biegnie z nim do miejsca wymiany, a w tym czasie kierowca przy użyciu wbudowanego podnośnika hydraulicznego unosi samochód po stronie uszkodzonego koła i je wymienia. Uszkodzone przejmuje pilot i ładuje do tyłu auta, sprzątając potem narzędzia użyte do wymiany. Najtrudniejszą częścią jest założenie nowego koła bez zakleszczenia go na pięciu szpilkach. Cała akcja może zająć nieco ponad jedną minutę, wskazane jest nie była dłuższa niż dwie – gdy się przedłuży można zostać wyprzedzonym przez następnego zawodnika i stracić widoczność, razem z czasem, w wzbitych przez niego tumanach kurzu.
{gallery}header/race_touareg/galeria{/gallery}
Volkswagen Race Touareg 2 – dane techniczno-eksploatacyjne
Silnik
wysokoprężny, układ i liczba cylindrów – R5, pojemność skokowa – 2500 cm3, podwójnie turbodoładowany z 38 mm zwężką, intercooler, elektronicznie sterowany bezpośredni wtrysk paliwa, moc maksymalna – 206 kW (280 KM), maksymalny moment obrotowy – 600 Nm
Skrzynia biegów
sekwencyjna, 5-biegowa, sprzęgło ceramiczne trzytarczowe
Skrzynia rozdzielcza
jednobiegowa, stały napęd obu osi przez mechanizm różnicowy, wszystkie mechanizmy różnicowe z blokadą lepkościową
Zawieszenie
przednie i tylne: niezależne – podwójne wahacze poprzeczne, podwójne zespoły sprężyna śrubowa/amortyzator teleskopowy, skok koła ograniczony do 250 mm
Układ kierowniczy
wspomagany, przekładnia zębatkowa
Układ hamulcowy
hydrauliczny, hamulce tarczowe wentylowane o średnicy 320 mm, zaciski 6-tłoczkowe (przód) i 4-tłoczkowe (tył)
Koła
opony BFGoodrich All Terrain 235-85/16 na felgach 7×16
Nadwozie
stalowa rurowa rama przestrzenna i panele z włókna węglowego
Wymiary
rozstaw osi – 2820 mm, długość x szerokość x wysokość – 4171x1996x1762 mm,
Masy
minimalna masa własna – 1787,5 kg
Osiągi
przyspieszenie 0-100 km/h – 6,1 s (na drodze), prędkość maksymalna – ok. 190 km/h
autor: Michał Pierewicz zdjęcia: Volkswagen
