Nissan Qashqai (2007-2013. Bestseller.

Qashqai pierwszej generacji okazał się tak dobrze sprzedającym się modelem, że wręcz uratował Nissana. Klienci docenili projekt crossovera, który w udany sposób łączył zalety kompaktowej osobówki ze stylistyką SUV-a. Duży popyt na nowe, a następnie używane, Qashqaie przełożył się na niską utratę wartości. Dopiero teraz, gdy zaistniała na rynku druga generacja, pierwsza staje się przystępniejsza

Qashqai – skąd taka nazwa? Trudna do przeczytania i ryzykowna, a jednak się przyjęła. Pochodzi od plemienia żyjącego na terenie Iranu w pobliżu gór Zagros, regionu Fars, obecnie słynącego z produkcji dywanów. Jak widać, specjaliści od marketingu nie idą na łatwiznę. Nie upraszczają, kombinują i komplikują. Ale może to i lepiej. W końcu ciekawostki uczą.

Europejski projekt

Projekt stylizacyjny pojazdu wywodzi się z Europy, a konkretnie z Londynu, gdzie mieści się Nissan Design Europe. Obła sylwetka Qashqaia może się podobać, jednak niczym szczególnym nie odróżnia się od innych pojazdów. Zachowawcze stylizacyjnie nadwozie to najmniej ryzykowny sposób na osiągnięcie rynkowego sukcesu. Po faceliftingu samochód nabrał trochę ogłady.

Nieco mniej atrakcyjnie prezentuje się przedłużona wersja +2 (debiut w 2008 roku). Auto jest jednak bardziej praktyczne. Operacja wydłużenia samonośnej karoserii nie była prostym zabiegiem polegającym jedynie na dodaniu pasa blach. Zmiany objęły nadwozie już za pierwszym słupkiem. Wzrósł nie tylko rozstaw osi, ale i tylny zwis.

W efekcie tych zmian przyrost długości wyniósł aż 211 mm – samochód urósł do 4 526 mm. 23 mm przestrzeni zyskały na tym kolana podróżujących w drugim rzędzie. Dodano również 38 mm do wysokości, ale w efekcie nad głowami przybyło jedynie 10 mm w pierwszym rzędzie i 16 mm w drugim. Nadwozie Qashqaia +2 można poznać też po ramce okien przednich drzwi, które musiały dopasować się do innego przebiegu linii dachu, oraz całkowicie nowej, drugiej parze drzwi, które względem „krótkiej” odmiany – zostały wydłużone o 135 mm.

[su_note note_color=”#266580″ text_color=”#ffffff” radius=”20″]Qashqai ma delikatne zawieszenie. W skrajnych przypadkach już po kilku tysiącach kilometrów przebiegu tylne amortyzatory dają o sobie znać. Przednie też nie są rekordowo trwałe. To bardzo słaby punkt tego samochodu. Przestrzec należy także przed innymi elementami zawieszenia (wahacze, tuleje). Fabryczne tarcze hamulcowe i klocki również wpisują się w mało trwały schemat.[/su_note]

Tył to całkowicie nowa konstrukcja, łącznie z tylną klapą i zderzakiem. Z kolei z przodu to zmieniona atrapa chłodnicy sygnalizuje, że mamy do czynienia z modelem Qashqai+2. O wyjątkowości tej odmiany ma przekonywać standardowy, szklany, panoramiczny dach ulokowany pomiędzy również standardowymi relingami dachowymi.

W wykorzystaniu większej przestrzeni ma pomagać środkowa kanapa przesuwana w zakresie 100 mm, dzielona w stosunku 40/20/40 i z regulowanym kątem pochylenia oparć. Trzeci rząd przeznaczony jest dla dwóch raczej niewielkich osób (bo o wzroście do 1,6 m). Po ukryciu siedzonek pod podłogą bagażnika jego objętość urasta do prawie 500 litrów – o 90 litrów więcej niż poprzednio. Przyrost objętości uzyskano głównie dzięki poszerzeniu bagażnika aż o 224 mm.

Nieco francuski

Długodystansowe użytkowanie wiąże się z pewnymi niedogodnościami. W Qashqaiu poważne awarie zdarzają się rzadko, a te mniej kosztowne zdecydowanie za często. Nissan przejął w jakiejś części cechy francuskich pojazdów. Piszę tutaj między między innymi o układzie elektrycznym (przepalanie się żarówek, awarie tempomatu, immobilisera i innych elementów elektrycznych lub elektronicznych).

Użytkownicy zgłaszają także problemy dotyczące powłoki lakierniczej. Częstym zjawiskiem są odpryski bezbarwnej warstwy zabezpieczającej. W kwestiach kosmetycznych kiepskie wrażenie robi samo wnętrze pojazdu. Gałka zmiany biegów, rączka do otwierania drzwi oraz pokrętła instrumentów na desce rozdzielczej bardzo szybko się wycierają. Elementy wykończenia wnętrza są twarde i nieprzyjemne w dotyku. Czasami szwankują również mocowania pasów bezpieczeństwa (skrzypią). Generalnie wyciszenie samochodu nie zachwyca. Po kilku latach użytkowania słychać liczne (teoretycznie nieszkodliwe) odgłosy pochodzące z różnych miejsc. Przykładowo hałasować lubi tylna klapa bagażnika. To irytujące mankamenty. Od razu na myśl przychodzą kabiny produkcji Daewoo. Kierowcy zgłaszają usterki układu klimatyzacji (rozszczelnienie) oraz układu kierowniczego (awaria silniczka wspomagania układu).

Jeśli ktoś zastanawia się nad wyborem automatycznej skrzyni biegów, polecamy japońską skrzynką Jatco – dobrze spisuje się na długich dystansach.

Paleta silników

Najbardziej niezawodnym silnikiem jest prymitywny i prosty w budowie czterocylindrowy (jak każdy w ofercie Nissana Qashqaia) motor 1.6 HR16DE. Tutaj niezawodności towarzyszy brak elastyczności, niewielkie osiągi i wcale niemałe zapotrzebowanie na paliwo. Dynamiczna (na ile to możliwe) jazda w mieście wiąże się ze spalaniem sięgającym około 10 l/100 km. Zdecydowanie bardziej polecam 2-litrowego [su_tooltip style=”cluetip” position=”north” size=”1″ title=”benzynowca*” content=”Dwulitrowy silnik benzynowy, podobnie jak motor 1.6 HR16DE, korzysta z łańcucha rozrządu. Jednostka jest w miarę dynamiczna i zdecydowanie lepiej pasuje do Qashqaia. Niestety pali trochę więcej niż 1.6″ class=”dymek”]benzynowca*[/su_tooltip] . W miarę dobrą opinią cieszy się turbodiesel (common rail) o pojemności 1.5. Silnik ten znany jest także z Dacii Duster. Ośmiozaworowy motor zapewnia przeciętną dynamikę. W Nissanie występuje w wariancie o mocy 106 KM. Silnik potrafi czasami niemile zaskoczyć (usterki układu wtryskowego, panewki), ale generalnie to niezła konstrukcja. Ofertę diesli uzupełnia 2.0 dCi (łańcuch rozrządu, brak filtra cząstek stałych).

Głównie przednionapędowy

Po pierwsze warto rozglądać się za egzemplarzem z napędem 4×4 – działa nieźle i jest wytrzymały. Skrzynia rozdzielcza o jednym przełożeniu – reduktora brak. I trudno się dziwić. To kompaktowy SUV. Nissan napędza wszystkie koła przednie i tylne w stosunku 57/43. Z racji dość wysokiej ceny dwuosiowe kompletacje nie sprzedawały się masowo, stąd na rynku wtórnym najczęściej mamy do czynienia z Qashqaiem 2WD. Jeśli ktoś z Was ma zamiar serwisować Nissana w autoryzowanej stacji musi się przygotować na wysokie ceny części i obsługi. Ξ 

 

Nissan Qashqa i (2007-2013) – silniki

1.6 HR16DE – z zapłonem iskrowym, układ i liczba cylindrów – R4,pojemność skokowa – 1 598 cm3, moc maksymalna – 115 KM, maksymalnymoment obrotowy – 160 Nm

2.0 MR20DE – z zapłonem iskrowym, układ i liczba cylindrów – R4,pojemność skokowa – 1 997 cm3, moc maksymalna – 140 KM, maksymalnymoment obrotowy – 193 Nm

1.5 K9K – z zapłonem samoczynnym, wtrysk bezpośredni common rail,układ i liczba cylindrów – R4, turbodoładowany, pojemność skokowa – 1 461 cm3,moc maksymalna – 106 KM, maksymalny moment obrotowy – 240 Nm

1.6 R9M – z zapłonem samoczynnym, wtrysk bezpośredni common rail,układ i liczba cylindrów – R4, turbodoładowany, pojemność skokowa – 1 598 cm3,moc maksymalna – 130 KM, maksymalny moment obrotowy – 320 Nm

2.0 M9R – z zapłonem samoczynnym, wtrysk bezpośredni commonrail, układ i liczba cylindrów – R4, turbodoładowany, pojemność skokowa– 1 994 cm3, moc maksymalna – 150 KM, maksymalny moment obrotowy– 320 Nm

 

Nissan Qashqa i 2.0 dCi 4×4 – orientacyjne ceny części zamiennych

• przednie klocki hamulcowe TRW– 268 zł

• tylny amortyzator KYB – 216 zł

• turbosprężarka IC – 3 600 zł

• tylny tłumik Bosal – 368 zł

• sprzęgło kpl. LUK – 2902 zł

• filtr powietrza Filtron – 63 zł

• filtr oleju Filtron – 50 zł

• końcówka drążka kier. Lamförder – 182 zł

• łącznik stabilizatora Lamförder – 153 zł

 

 

Nissan Qashqa i (2007-2013) – chronologia zmian modelu

• 2006 r. – prezentacja na salonie paryskim

• 2007 r. – produkcja w brytyjskim zakładzie Nissan Motor Manufacturing

• 2008 r. – premiera powiększonej, siedmioosobowej wersji Qashqai +2

• 2009 r. – facelifting modelu

• 2011 r. – zmiany w palecie silnikowej – wycofanie wersji 2.0 dCi, wprowadzenie diesla 1.6 dCi.

autor: Aleksander Goliat, zdjęcia: producent