– kulowe – stosowane w samochodach osobowych oraz lekkich autach użytkowych dla przyczep o DMC do 3,5 tony,
– sworzniowe – stosowane w samochodach ciężarowych,
– szczękowe – spotykane jeszcze, choć rzadko, w pojazdach militarnych.
– z trzonem stałym (przyspawanym do wspornika),
– odkręcane,
– wypinane.
Haki wypinane stosuje się najczęściej w samochodach osobowych i nowoczesnych, zwłaszcza niewielkich i o samonośnej konstrukcji samochodach Sport Utility. Sam zamek trzonu haka to najczęściej konstrukcja mimośrodowa lub zatrzaskowa. Niektóre zakłada się bez użycia narzędzi, inne z wykorzystaniem specjalnego klucza. Najbardziej zaawansowane konstrukcje posiadają zabezpieczenia przed kradzieżą (zamek z kluczem). Specyficzną odmianą mocowania wzdłużnego jest amerykański patent z trzonem o przekroju kwadratowym mocowanym w kwadratowym profilu zamkniętym.
Obok sprzęgu mechanicznego mamy jeszcze sprzęg elektryczny, czyli gniazdo i wtyczkę wraz z połączeniami elektrycznymi do zasilania i sterowania odbiorników elektrycznych (przede wszystkim świateł) przyczepy. W samochodach spotyka się dwa standardy złączy elektrycznych: 7- i 13-stykowe. W przyczepach użytkowych do 3,5 tony stosuje się zazwyczaj pierwszy z nich.
Na kuli lub trzonie powinna znajdować się wybita „cecha”, czyli oznaczenia m.in.: producenta, norm i certyfikatów, DMC przyczepy, nominalnego nacisku pionowego na hak.
Prawo o Ruchu Drogowym dość dokładnie określa możliwość zabudowy haka holowniczego i dopuszczenie do ruchu pojazdu weń wyposażonego. Samochód (osobowy lub ciężarowy o DMC do 3,5 tony) z zabudowanym hakiem holowniczym powinien przejść badanie techniczne, a o możliwości holowania przyczepy świadczy odpowiedni wpis do dowodu rejestracyjnego. Warunkiem bezproblemowego przejścia BT jest odpowiednia jakość wyrobu, ale też jego właściwe zamocowanie i dopasowanie do możliwości holowniczych pojazdu.