e zostały użyte, np. do mocowania reflektorów i innych komponentów, korodują w szybkim tempie. Czasami występują problemy z uszczelkami na relingach, które się… kurczą.
Filtr oleju w Vitarze z francuską jednostką napędową jest umieszczony w trudno dostępnym miejscu. Jego wymiana może potrwać nawet godzinę. Obsługa stacji serwisowych dobrze o tym wie i często przyjmuje pieniądze za wymianę, wcale tego nie robiąc. Zatem warto regularnie upewniać się czy filtr aby na pewno został zmieniony.
Źródła napędu
Ciężko wskazać jednostkę napędową, która ponadprzeciętnie sprawiałaby problemy podczas długookresowej eksploatacji. Silnik 1.6 najbardziej lubi pracować w wysokich rejestrach obrotowych. Trzymanie wysokich obrotów wiąże się jednak z dużym hałasem w przypadku tej jednostki. No i oczywiście wyższym zapotrzebowaniem na paliwo. Podczas normalnej, spokojnej jazdy, można liczyć na średnie spalanie oscylujące wokół 10 l/100 km. Jak już wspomniałem, Vitara najlepiej się prowadzi podczas spokojnej, stonowanej jazdy. I właśnie do takiego zastosowania 1.6 VVT najbardziej się nadaje. Osoby, które łakną większej dynamiki, mogą sięgnąć po 140-konny silnik o pojemności 2 litrów. To klasycznie zbudowana jednostka wielozaworowa, z dwoma wałkami rozrządu w głowicy. Konstrukcyjnie nie wyróżnia się niczym ciekawym. Ale z drugiej strony, trudno jej coś zarzucić. Zwolennicy poprawnie opracowanych projektów, będą usatysfakcjonowani tym motorem.
Auta terenowe najczęściej kojarzą się z dieslem. Dużą popularnością wśród nabywców, cieszy się pozycja 1.9 DDiS. Po uruchomieniu silnika, od razu słychać, że mamy do czynienia z „ropniakiem”. Przed rozgrzaniem, jednostka sprawia wrażenie zbyt głośnej. Praca common raila staje się znośna po uzyskaniu odpowiedniej temperatury pracy silnika. Francuski diesel jest mocniejszy od benzynowego 1.6. Generuje on 129 KM i 300 Nm momentu. Ale żadnym sposobem nie czuć tych wartości podczas jazdy. Po dodaniu gazu czekamy, czekamy, i nic. Trudno to zrozumieć, zwłaszcza, że Vitara ze swoją wagą wynoszącą nieco ponad 1,5 tony, nie należy do najcięższych. Pierwsze przełożenie jest wyjątkowo słabe i z czasem drażni coraz bardziej. Warto w przypadku tego silnika zdecydować się na chip-tuning. Kwestia średniego spalania może pocieszyć – uzyskanie wyniku 7 l/100 km w cyklu mieszanym, nie jest jakimś specjalnym problemem. Jednak jazda miejska w dużych korkach, potrafi „wyssać” ze zbiornika paliwa nawet 12-13 litrów. Rzadziej spotykaną konstrukcją jest 2,7-litrowy benzynowiec, który niestety często występuje w konfiguracji z instalacją gazową. Jest on jednak najmocniejszy i jako jedyny zapewnia przyzwoite osiągi. Był on oferowany na rynku amerykańskim. Dopiero po liftingu pojawiła się jeszcze mocniejsza, topowa jednostka 3.2 V6 VVT.
Podsumowanie
Do Japończyka kupimy w zasadzie większość części, dzięki którym będzie można ruszyć w bardziej zaawansowany teren. Warto zainwestować w osłonę przedniej osi. Jest to wydatek wynoszący nieco ponad tysiąc złotych – tyle należy zapłacić np. za 6 mm osłonę marki Asfir. Z kolei osłona skrzyni biegów, reduktora i przewodów paliwowych, to już większy koszt, wynoszący ponad 1 700 zł. Na mokre wyprawy z pewnością przyda się snorkel. Dobrym wyborem wydaje się Safari Snorkel SS860HF kosztujący niecałe 2 000 zł. Jeśli chodzi o orurowanie nadwozia, tutaj wybór jest jeszcze większy. Przykładem może być pochodzący od ARB, zderzak wraz z orurowaniem i pełnym osprzętem – cena ponad 5 000 zł. Właścicielem płyty pod wyciągarkę – dajmy na to – od Taubenreuthera, można się stać po uszczupleniu portfela o niecałe 5 000 zł. Zatem widać wyraźnie, że terenowe dozbrajanie Vitary, dzięki dostępności dedykowanych elementów, jest łatwe. Chiptuning to obszar, w którym Vitara również może się odnaleźć. Jednostka 1.9 DDiS po standardowej modyfikacji, może wygenerować około 160 KM. Przy tym, średnie spalanie pozostaje bez zmian, a jednostka nawet po takiej zmianie potrafi zadowalać się 1 litrem mniej na każde 100 km.
